Κράτος, τράπεζες, funds και λοιποί φορείς έχουν την μεγάλη ευθύνη της λύσης του στεγαστικού
Του Μάνου Κρανίδη*
*Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ, MSc, CEO «KRAMA PROPERTY»,Γραμματέας Ενημέρωσης ΠΟΜΙΔΑ,
Δημοτικός Σύμβουλος Χαλανδρίου,www.kramaproperty.com
Σήμερα το στεγαστικό ζήτημα έχει εκτιναχθεί με την διαθεσιμότητα οικιστικής στέγης να είναι πολύ μικρή και το κόστος στέγης να είναι το μεγαλύτερο σε σχέση με τα χαμηλά εισοδήματα στην Ελλάδα. Οι τιμές μίσθωσης κατοικιών έχουν ισορροπήσει σε υψηλότερο επίπεδο σε σχέση με το παρελθόν αφού η ενεργός ζήτηση είναι πολύ μεγαλύτερη από την διαθέσιμη κατάλληλη προσφορά. Ειδικά τα κενά αναξιοποίηση ακίνητα κατοικίας είναι αυτά που αποτελούν την λύση για την βελτίωση των συνθηκών και δυνατοτήτων στέγης. Συνεπώς μια μεγάλη ευθύνη έχουν οι ιδιοκτήτες με τις συντριπτικά μεγαλύτερες και περισσότερες ιδιοκτησίες που είναι το Κράτος, οι τράπεζες, τα funds και φορείς όπως η Εκκλησία. Μάλιστα όλοι αυτοί έχουν αποδειχθεί κάκιστοι ιδιοκτήτες και διαχειριστές αφού το συντριπτικό ποσοστό του χαρτοφυλακίου των ακινήτων του κάθεται αμέριμνα κενό και αναξιοποίητο. Είναι σκανδαλώδες αφού περάσαμε 15 έτη κρίσης και τελικά είχαμε την πολυτέλεια να μην αξιοποιούνται τα δημόσια ακίνητα και των λοιπών φορέων, ιδρυμάτων κλπ. Σήμερα η ακίνητη περιουσία των συγκεκριμένων ιδιοκτητών εκτιμάται άνω των 100 χιλιάδων ακινήτων με χρήση κατοικίας. Συνεπώς η κυβέρνηση οφείλει πρώτα να φροντίσει επιτέλους για την αξιοποίηση των κρατικών ακινήτων, να δημιουργήσει κίνητρα και ασφυκτικό πλαίσιο άμεσης αξιοποίησης των ακινήτων των τραπεζών, εκκλησίας, ιδρυμάτων κλπ και να δώσει την δομική λύση στο θέμα της στέγης.
Ένα πρώτο παράδειγμα είναι η άμεση αξιοποίηση των χιλιάδων κενών ακινήτων του Δημοσίου με σκοπό την κοινωνική κατοικία. Η αξιοποίηση δεκάδων οικοπέδων τυο δημοσίου προς αντιπαροχή που δρομολογείται είναι μια αρχή αλλά απαιτεί χρόνο και πολλές διαδικασίες. Υπάρχουν έτοιμα ακίνητα που ανήκουν στο Δημόσιο που μπορούν σύντομα να αναβαθμιστούν και να βγουν για κοινωνική κατοικία ευάλωτων ομάδων με όρους ώστε να εξασφαλίζεται η συντήρηση τους και να μπορούν να γίνουν ιδιοκτησίας τους μετά από κάποια χρόνια (πχ συμβάσεις τύπου Leasing). Επίσης μια σχετική πρόταση είναι η αξιοποίηση των δεκάδων ακινήτων που δεν έχουν δηλωθεί οριστικά στο κτηματολόγιο Που εκτιμώνται σε άνω των 100 χιλιάδων, των λεγόμενων αγνώστου ιδιοκτήτη, ως κοινωνική στέγη, μέσω των Δήμων, με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και προδιαγραφές. Επί δεκαετίες η δημόσια περιουσία δεν αξιοποιείται καθόλου ή ελάχιστα. Είναι ένα διαρκές σκάνδαλο και άμεσα πρέπει να γίνει η μεταρρύθμιση δημιουργία μηχανισμού μαζικής αξιοποίησης δημοσίων ακινήτων και όχι η υλοποίηση 6-7 μεγάλων έργων μόνο. Η ίδια λογική ισχύει και για την εκκλησία που έχει κοινωνικό σκοπό, ενώ για τις τράπεζες και τα funds πρέπει να υπάρξουν μέτρα πίεσης για άμεση αξιοποίηση των ακινήτων τους προς μίσθωση ή πώληση ως κύριες κατοικίες από το να κάθονται στο χαρτοφυλάκιο τους αναμένοντας υπερβολικές αποδόσεις, η εποχή της κερδοσκοπίας έχει παρέλθει.
Ο χρόνος έχει παρέλθει καθώς η αξιοποίηση των κενών ακινήτων που ανήκουν στο Κράτος, στις τράπεζες, στα funds και σε φορείς όπως η Εκκλησία είναι το κλειδί για την λύση του στεγαστικού και η άνοδος της προσφοράς στην αγορά ακινήτων άρα και η εξισορρόπηση του επιπέδου τιμών. Το ζήτημα είναι φλέγον, απαιτεί σωστή αποτύπωση με πραγματικά στοιχεία και μια ολοκληρωμένη στοχευμένη πολιτική κινήτρων. Απαιτείται βούληση της κυβέρνησης και της πολιτείας γιατί το ζήτημα αφορά εκατ. συμπολίτες μας, την ανθεκτικότητα της κοινωνίας και την βιώσιμη ανάπτυξη της οικονομίας. Οι λύσεις υπάρχουν και είναι δύσκολες αλλά εφικτέ αρκεί επιτέλους να διορθωθεί το διαρκές σκάνδαλο των κενών δημοσίου χαρακτήρα ακινήτων επί δεκαετίες.