Δημοσιεύθηκε στην Real News, Real Money 2/5/2020
Σήμερα, μέσα στην πρωτόγνωρη υγειονομική πανδημία της υποχρεωτικής κοινωνικής απόστασης, έχει γίνει επιτακτικά σημαντική η αντιμετώπιση της επερχόμενης ύφεσης. Σε παγκόσμιο επίπεδο και βάσει κοινής λογικής, οι προβλέψεις είναι αρνητικές. Ειδικά για χώρες όπως η Ελλάδα που στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό αναπτυξιακά στον τουρισμό, η ύφεση εκτιμάται για το 2020 μεγαλύτερη. Αναμφίβολα, για την ελληνική οικονομία ο τουρισμός είναι ένα μεγάλο βαρόμετρο. Αλλωστε ο τουρισμός αποτελεί περίπου το 20%-25% του ΑΕΠ, με παραγόμενο προϊόν μεταξύ 30-35 δισ. από τα 190 δισ. του ελληνικού ΑΕΠ για το 2019. Αρα, με απλούς υπολογισμούς, μόνο μια πτώση του τζίρου του τουρισμού κατά 50% οδηγεί σε πτώση 8%-12% του ΑΕΠ! Η εξάρτηση της οικονομίας είναι εξαιρετικά υψηλή, με τις υπηρεσίες συνολικά (τουρισμός, ναυτιλία, ακίνητα, εμπόριο κ.λπ.) να φτάνουν το 80% του ΑΕΠ!
Με δεδομένο ότι η εξάρτηση του ελληνικού τουρισμού από τη διεθνή ζήτηση είναι ισχυρή, το 2019 οι αφίξεις ήταν περίπου 30 εκατομμύρια, τότε η ραγδαία μείωση των αφίξεων και η αδυναμία ολοκληρωμένης εξυπηρέτησής τους, λόγω των περιοριστικών μέτρων και της χαμηλής ψυχολογίας της παγκόσμιας πανδημίας, οδηγούν σε βαθύτερη πτώση του. Αδιαμφισβήτητα, απαιτείται μελετημένο σχέδιο ανάσχεσης της πτώσης του τζίρου και των πολύτιμων θέσεων εργασίας. Με βασικό μέλημα την ενίσχυση του εγχώριου τουρισμού των Ελλήνων πολιτών. Eίναι κρίσιμο το μερίδιο των Ελλήνων επισκεπτών να ανέβει σημαντικά όχι για να λύσει το πρόβλημα, αλλά για να αποτελέσει ένα πρώτο συμπαγές μαξιλάρι ανάσχεσης της πτώσης.
Ταυτόχρονα, η λύση για την ελληνική οικονομία είναι ξεκάθαρη και λογική. Απαιτείται άμεσα δομική αλλαγή του οικονομικού και παραγωγικού μοντέλου της Ελλάδας. Με πρώτο μέλημα την ενίσχυση της παραγωγής στον πρωτογενή και στον δευτερογενή τομέα, που το 2019 το μερίδιο του στην ελληνική οικονομία έφτασε μόλις το 20%. Η δομική ενίσχυση της ανταγωνιστικής παραγωγής αγαθών πρέπει να είναι μαζική (έμφαση σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις), με απλά ουσιαστικά επιχειρηματικά σχέδια και κίνητρα (αναπτυξιακός νόμος, φορολογικά, ασφαλιστικά κ.λπ.), με πραγματική ενίσχυση της ρευστότητας (π.χ. ΕΣΠΑ, δάνεια με απλές διαδικασίες και όρους, π.χ. νέες θέσεις εργασίας κ.λπ.). Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι διεθνώς ανταγωνιστική σε τομείς όπως τα αγροτικά αγαθά, η διατροφή, η εστίαση, οι νέες τεχνολογίες, η καινοτομία, οι ψηφιακές εφαρμογές, το περιβάλλον, η εξοικονόμηση ενέργειας, τα ναυπηγεία.
Η αδιαφορία της πολιτείας για την ενίσχυση της παραγωγής ήταν χαρακτηριστική στην περίοδο της Μεταπολίτευσης. Ομως τώρα η κρίση έχει αναδείξει όλα τα δομικά ζητήματα και την τελική λύση τους ως μοναδικό βιώσιμο τρόπο ανάπτυξης. Για την ελληνική οικονομία η λύση είναι μία: Ουσιαστική προληπτική στήριξη των υπηρεσιών και συνδυαστικά η δομική ανάταση της ελληνικής παραγωγής αγαθών και προϊόντων. Απαιτούνται αλλαγή νοοτροπίας, συγκεκριμένες πράξεις και πρέπει να τα καταφέρουμε!